Beschrijving
Gedichten van Caroline Duisings
Even voorstellen: Caroline Duisings. Moeder, dochter, geliefde, vriendin, collega, natuurliefhebber, dierenvriend, muzikant en Limburgs “maedje”. En dit is slechts een greep uit de vele rollen die ik met liefde mag vervullen en die met grote regelmaat voeding zijn voor mijn gedichten.
Vijf jaar na de publicatie van Taaltoveren is BalansDans uitgegroeid tot veel meer dan ik ooit had durven dromen. Niet alleen voor mij persoonlijk, maar ook voor de vele mensen die ik met mijn woorden heb mogen inspireren en ontroeren.
Lezen en cadeau geven
In de afgelopen jaren is eens te meer duidelijk geworden dat licht en donker, eb en vloed, voorspoed en tegenslag niet tegengesteld zijn aan elkaar, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. En dat de impact niet zozeer ontstaat door de val of het verlies van evenwicht op zichzelf, als wel door de wijze waarop je neerkomt. Ik hoop dat mijn “BalansDansjes’’ daarbij op enigerlei wijze van betekenis mogen zijn.
Het is dan ook de hoogste tijd om opnieuw een aantal van mijn gedichten letterlijk aan het papier toe te vertrouwen. Om te lezen, te herlezen en naar terug te grijpen én om cadeau te geven.
De zin van het leven schuilt in de ontmoeting met de ander.
De woorden
die we spreken,
weet dat ze
kunnen raken;
laat ze niemand
breken,
maar naar liefde smaken.
Nestje
Het kleine nestje oogt verlaten,
maar toch; er zit nog leven in.
Ik hoor de takjes bijna praten;
een stil verhaal van een gezin.
Ik zie geliefden samen zwoegen
aan hun eigen droompaleis.
Hoe ze mos en veren droegen
en naar hun kroost hun godenspijs.
Met liefde, zorg en veel geduld
hielpen zij hun grut op weg.
Het warme nestje was gevuld
met klein geluk, maar soms ook pech.
En ondanks dat de tijd verstreek,
het thuis een ver verleden is,
vertelt het nestje van – naar wat bleek –
een dierbare geschiedenis.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.